Na een drukke periode op het werk en thuis heb ik toch weer besloten om wat te bloggen. Eigenlijk wilde ik het ‘apostelkindboek’ volledig achter me laten, maar nog steeds ontvang ik brieven van lezers – vooral van ex-leden maar ook van boze voorgangers en volgelingen. De ex-leden schrijven me over hun ervaringen, mooi en integer, maar ook vol woede en verdriet. Wat zit dit diep bij velen… Bij velen heeft het boek heeft de boel opengebroken, en het ‘helen’ zal veel tijd kosten, dat is mij inmiddels (ruim 2 ½ jaar na de publicatie) wel duidelijk geworden. En velen kunnen dat niet alleen. Daar is (extra) hulp voor nodig.
Na het boek reageerden sommige Leiders en leden op schandalige wijze, maar er waren ook eerlijke open reacties. Uiteindelijk zijn er publieke excuses gemaakt, er was een Meldpunt, er zijn schadevergoedingen uitgekeerd aan mensen die beschadigd zijn tijdens hun intensieve apostolische opvoeding. De apostel is vervangen door een nieuw bestuur. Natuurlijk snap ik dat Het Genootschap verder wil.‘Het Werk moet doorgaan’, zo gaat dat al tijden. Maar een beetje beter en langer stilstaan, met oprechte aandacht en compassie voor oud-leden, dat zou handig zijn. Want doordenderen, op naar de volgende hypes en trends en rages (‘verbinding’ enzo) om zo er weer fraai en vernieuwend uit te zien, daar is het Genootschap een ster in. Meewaaien met nieuwe winden, dat is makkelijk, veel te makkelijk, zo is ook te zien op de apostolische site van ‘Iederal’.
Zo worden er nu weer lezingen gehouden door ‘buitenstaanders’, bijvoorbeeld over ‘Je bent al genoeg’ door psycholoog Thijs Launspach. Misschien was het toch handig geweest als deze expert zich van tevoren beter had geinformeerd over dit Genootschap. Dan was hem veel duidelijk geworden. Bijvoorbeeld dat we als apostelkinderen nooit ‘genoeg’ waren, dat dat een manier was om ons klein en volgzaam te houden. Dat juist dit punt enorm veel schade bij veel apostelkinderen heeft veroorzaakt. Dat dit in veel religieuze groepen zo is, maar in deze gesloten groep toch nog wel een tandje erger, met een Levende Christus als onze Norm en Levensvriend erbij. En nee, dat is nog niet over, dat is niet het verleden, maar dat speelt nog steeds, in de tegenwoordige tijd. De Man Gods is vertrokken, maar de gevolgen blijven dooretteren.
En in november vindt Kevin Weyers het tijd voor nieuwsgierigheid. ‘Kevin daagt je uit je nieuwsgierigheid ruim baan te geven,’ zo prijst de wervende website zijn sessie aan. ‘Door te erkennen dat je iets niet weet, sta je open om nieuwe dingen te ontdekken.’ En er staat ook nog: ‘Waar ben jij echt nieuwsgierig naar? Kevin stimuleert je daarover na te denken en er wat mee te gaan doen.’ Dat prikkelt mijn eigen nieuwsgierigheid dan weer. Dan vraag ik me toch af: hoe zit het met Kevins eigen nieuwsgierigheid? Zou hij zich hebben verdiept in het Genootschap? Of zou hij een ‘goed gesprek’ met de nieuwe leiders van het Genootschap hebben gehad, waarbij ze hem hebben overtuigd, met de gangbare apo-slogans: ‘nu is alles anders’ en ‘de luiken zijn nu open’ en ‘we leven vanuit de 4 V’s: verwondering en verbondenheid, vertrouwen en verantwoordelijkheid’ en ‘we hebben het verleden achter ons gelaten’. Of heeft hij verder gekeken dan zijn neus lang is, en ook gesproken met oud-leden? Ik denk van niet, maar ik ben benieuwd!
Wat is de doelgroep van deze lezingen? Met wie willen deze sprekers in gesprek? Met apostelkinderen? Nee, dit lijken me betaalde, openbare lezingen. Ieder-al is immers voor Ieder-Een, waarbij het imago van het Genootschap weer kan worden opgepoetst, nu richting iets vrijzinnigs en iets humanistisch. Dat is de nieuwe koers, want ‘het Werk zal nimmer ondergaan’ en ‘wij zijn vernieuwend bezig’. Mijn eigen oplossing lijkt me eenvoudiger: Genootschap, sta eens wat langer stil, gooi niet meteen een nieuwe laag over de oude troep heen, wees creatief, open en nieuwsgierig, en organiseer lezingen voor apostelkinderen over zaken waar ze nog steeds in hun dagelijkse leven tegenaan lopen. Open voor iedereen, over alles. Voor Ieder-Alles. Met uitstekende, deskundige sprekers. En het liefst gratis. Want onze grootouders, ouders en wijzelf hebben al meer dan genoeg bijgedragen aan de pot van een half miljard euro cash (en miljarden aan ontroerend goed). Geld zat om IEDERal op te heffen, en te vervangen door ‘OPENal’ voor echte, eerlijke openheid.
Ik kan vast een voorzetje geven met onderwerpen waar apostelkinderen mee worstelen, zo blijkt uit de honderden brieven die ik heb gekregen: autonomie en groepsdruk, schuld en schaamte, hierarchie en autoriteit, geloof en grensoverschrijdend gedrag, schijnveiligheid en schijnheiligheid, gevolgen van zwijgen en geheimen, vertrouwen en zelfbeeld, niet geloofd worden door binnen- en buitenwereld, loskomen uit sektes / cults/ gesloten groepen, en nog veel meer.
Aan ‘buitenstaanders’, die voor het Genootschap werken, zou ik willen vragen: welke criteria hanteren jullie bij het aannemen van dit soort opdrachten? Hebben jullie je goed laten informeren? En zo ja, hoe? Hebben jullie ook met mensen buiten de groep gesproken? Waarom krijg ik wel honderden emails van ex-leden, maar nooit van jullie, van dit soort sprekers, voordat jullie een dergelijke opdracht aannemen? Is de nieuwsgierigheid dan toch voorwaardelijk, en afhankelijk van tijd en geld? Kost het teveel moeite je er even in te verdiepen? Of is de zeer ruime financiele vergoeding voor dit soort lezingen domweg te aantrekkelijk? Of spelen er andere zaken mee?
Geacht Genootschap, het hoeft niet meer, echt niet. ‘Je hoeft geen superheld te zijn,’ zoals psycholoog Thijs Launspach dat zelf glashelder zegt, ‘Alles wat je nodig hebt zit al in je.’ Ja. Precies. Dat dus. En dat geldt zeker voor het Genootschap: echt, jullie hoeven de wereld niet meer te onderwijzen met andermans levenslessen. Begin gewoon bij je eigen groep en je eigen oud-leden. Want je bent al genoeg. Het is genoeg geweest. Meer dan genoeg.
Zo. Dat is netjes verwoord !. Niets meer aan toe te voegen ,. Dank je Renske,
Luid en duidelijk … Dat is hier goed neergezet … Niet omheen te lopen. Niet om weg te kijken. Niet om onder het kleed te vegen.
‘Iederal’ vooral inzetten om gesprekken aan te gaan met ex-leden, maar ook vastzittende en worstelende leden, dat zou een prioriteit moeten vormen, boven de ‘nieuwe wegen’ die voor een deel zelfs al platgetreden paden betreffen.
Ja, mee eens. Mooie praatjes vullen geen gaatjes. En zeker niet zo’n diep gat als dit.
Het “Nu is alles anders” is zo’n vreselijke dooddoener! Hiermee zeggen ze eigenlijk dat ze weten dat het vroeger niet goed was. Maar je kunt er niet over praten met leden. Want een aanval op het apgen (ik weiger het genootschap met een hoofdletter te schrijven) wordt niet geaccepteerd. Je mag altijd álles zeggen, als het maar wel in hun straatje past. Door de uitspraak “Nu is alles anders” kan oude woede/verdriet niet verwerkt worden. Ben in staat om sommige mensen op te bellen op 4 mei om 20.00 uur. En als dan gezegd wordt dat het dodenherdenking is, geef ik als antwoord: “Maar nu is alles toch anders?”
‘Nu is alles anders’. Een klassieker. Op pagina 135 en 136 van mijn boek ‘apostelkind’ staan er nog veel meer, van die voorspelbare dooddoeners die alles dooddrukken. Maar er moet licht en lucht bij, bij deze kleine geschiedenis. Bedankt voor je reactie, Edo.
Ik ben vandaag min of meer de hele dag bezig met Apostelkinderen te woord staan, reacties te sturen op berichten, te luisteren en een koers te bepalen. Dan is het, hoeveel sympathie en begrip ik ook heb voor uw standpunt en verhaal, best even schrikken als er op deze manier in de openbaarheid met naam en toenaam vraagtekens worden gezet bij mijn motivatie om de lezing van dinsdag te geven. Vooral uw suggestie dat de financiele kant van de zaak me zou verblinden, ervaar ik als erg vervelend. Het had u gesierd als u daarover eerst met mij contact had opgenomen om mijn kant van de zaak te horen.
jij bent psycholoog en jij schrikt voor openbaarheid terwijl jij zelf voor deze apostolische sessie hebt gekozen destijds zonder je in te lezen over deze groep. dat vind ik speciaal en jij leest haar stuk niet goed want jouw suggesties over suggesties staan er niet in opgeschreven en het zou fijn zijn als jij je minder als reddende apostelhand zou gaan gedragen. ga jij nu gewoon eerst haar boek lezen dat is het beste.
Dank voor uw reactie. Ik zet geen vraagtekens bij u, hoor, ik stel slechts vragen. Zie de enalaatste alinea. Nergens lees ik uw antwoorden. En nergens doe ik suggesties richting u, hoor, leest u mijn blogje nog maar eens goed. Het gaat niet om u. Het gaat om de apostelkinderen, over de recente geschiedenis van dit Genootschap, met een ‘Levende Mond Gods’ en dertigduizend volgelingen, 75 jaar lang, in het vrije Nederland, ‘hidden in plain sight’. Maar de feiten en ervaringen worden nu sinds april 2020 gedeeld, eindelijk, in het volle zicht, inclusief alle nuances en ingewikkelde dynamieken. Wegkijken kan niet meer. Mijn enige wens in dit blogje is dat ‘buitenstaanders’ zich voortaan goed laten informeren, vóórdat ze zich laten inhuren door het Genootschap. Dat is alles.
Ik ben zeer benieuwd naar uw motivatie om een lezing te geven aan volgelingen van een gesloten religieuze groepering die een levende ‘apostel’ dient, een genootschap dat zich nu voordoet als een open en tolerante groep (knappe PR spinners hebben ze daar) maar dat zeer zeker niet is en zeer veel schade heeft gedaan aan hun leden, psychisch en financieel.
Klare taal Renske! zit geen woord Spaans bij. Ja alles is anders zeggen ze, apostelnaam is afgeschaft maar er zijn nu twee geestelijke leiders. Alles in me komt in opstand bij het woord leiders. Mensen hebben geen geestelijke leiders nodig, alles wat nu weer gepredikt wordt kan ikzelf ook wel aanvoelen en ontdekken. Het kopje waaruit gedronken wordt is veranderd, maar de inhoud is grotendeels hetzelfde gebleven. Ik heb na jouw boek op een gegeven moment ook alles achter me gelaten, neem ook al lange tijd geen deel meer aan de verschillende facebook groepen waar veel ex apostolischen steun aan vinden. Bedankt voor je heldere taal Renske!
Dat herken ik helemaal & wat fijn om te horen dat het zo goed met je gaat, Jacob!
Dankjewel, dit is weer raak.
Heel goed omschreven! Ik denk er precies zo over, dus spijker op zijn kop, amen 😉
Geweldige reactie van Renske op de aankondiging van lezingen door Thijs Launspach en Kevin Weijers. Zulke sprekers voelen de dynamieken in dit soort groepen niet aan. Het commentaar van de leden na de lezing zal als volgt zijn: “geweldig mooie lezing, daar heb je wat aan” en nog meer van deze loze uitingen. In een genootschap zonder boodschap zal elke lezing mooi gevonden worden, maar daarna doet iedereen een plas en alles blijft zoals het was.
Mooi stuk Renske!
Sommige Apostelkinderen geven aan zich niet beschadigd te voelen. Maar het systeem op zich was beschadigend, zonder uitzondering! Wat mij in de ‘excuses’ van apostel Bert Wiegman tussen april en oktober 2020 zo stak was dat hij zijn woorden heel vilein en gemeen gebruikte: ‘Sorry dat jullie je beschadigd voelen’. Maar linksom of rechtsom: het systeem beschadigde IEDEREEN. Of je het nu door hebt gehad of niet.
Apostel Wiegman was ook deel van het systeem, zelf geindoctrineerd, maar hij gebruikte deze woorden in zijn ‘excuses’ niet voor niks, het was ook om zich (het apgen) in te dekken. Als je toegeeft dat je mensen hebt beschadigd heeft dat ook consequenties. Kijk maar naar de politiek, daar heeft hij ook goed naar gekeken.
Heel eerlijk, ik vind de vraag of je je beschadigd voelt niet zo interessant en belangrijk. Het apgen wás beschadigend, alleen al als je kijkt naar de technieken waar ze zich van bedienden. Als voorbeeld: als er binnen een gezin kinderen stelselmatig worden genegeerd, gekleineerd en gedwongen tot allerlei dingen dan is dat mishandeling. Voor álle kinderen binnen dat gezin. Ook als er 1 later zegt dat het er eigenlijk niet zo’n last van heeft gehad.
Amen. Ik vind dit ook wonderlijk. Ik heb ook een voorbeeld, ter aanvulling op jouw reactie. Mijn andere, academische, onderzoek richt zich op politieke regiems overal op de wereld. En dan gaat de discussie nooit erover of Pietje er nu last van heeft gehad, en Marietje niet (met een impliciete boodschap erbij dat Pietje zich moet schamen en maar snel hulp moet gaan zoeken om zichzelf weerbaarder te maken, en dat Marietje trots op zichzelf mag zijn, wat voelt als ‘blame the victim’). Mijns inziens is aandacht voor de achterliggende systemische dynamieken interessanter.
Wat een (h)eerlijke blog Renske en de titel slaat de spijker op de kop! Meer dan genoeg hebben wij als ex-leden van het niet willen omzien van het AG in verbijstering in plaats van verwondering naar het verleden. Ik zou de sprekers willen aanraden om naast jouw geweldige boek, het boekje ‘Uit den drang der liefde geboren’ van 20 september 1948 te lezen dat in eigen beheer (dus in Baarn aanwezig)door het AG is uitgegeven. Daarin wordt verslag gedaan van de reis van de Apostel naar ‘’onze jongens’ in Indonesie. De bizarre weekbrieven van de Apostel, zijn eigen vergelijkingen met Jesus, het minachtig kijken naar de ‘kerkmensch’ en de totale absurde verheerlijking door zijn Volk bij vertrek en aankomst en tijdens de gehele reis toont de volstrekt verkeerde basis van het huidige AG. Net zoals Nederland moeite heeft met haar Indische verleden, blijkt het huidige AG haar verleden niet onder ogen te kunnen zien. Alleen de ex-leden kunnen het eerlijke verhaal vertellen met Renske als hun oprechte penvoerder.
Bedankt voor de leestip. Apostolischen hebben zich sufgeschreven, en zeker de Apostelen vonden hun eigen inzichten zo ontzettend bijzonder, voor alles en iedereen, ‘waar ter wereld u zich ook bevindt’. Dat materiaal heb ik allemaal gelezen als deel van mijn onderzoek voor mijn apostelkindboek, en ik hoop van harte dat anderen (zeker degenen die – op welke manier dan ook – met het Genootschap in aanraking komen) zich ook beter laten informeren. Wegkijken is dan geen optie meer.
Mooi Renske. De grens was al bereikt nog voor we het levenslicht zagen. En wanneer je geleerd is dat je NEE geen enkele betekenis en waarde heeft, dan ben je grenzeloos en een prooi. Dan is het zoeken naar dat moment waarop je zelf in staat bent om je nee zelf te erkennen en respecteren. En voor sommige mensen is dat een eeuwige zoektocht. Grensoverschrijdend gedrag kent meerdere kleuren dan we tot nu toe geleerd hebben. Mooie blog!
Poe. Ja. Dat dus.
Dank je wel, Sharon.
Wat een terecht heldhaftige taal weer van die grote lieve Renske. Dat genootschap blijft nog steeds hangen in een schaamteloze superioriteit. Wat er onder die steeds kleiner worden stolp gebeurt is werkelijk totaal zinloos. Je kunt nog beter een abonnement nemen op het flutblad ‘Flow’ dan één minuut aandacht geven aan dat ziekmakende genootschap, wanhopig zoekend naar popiejopie thema’s omdat het fundament volledig verdwenen is. Een luchtkasteel dat meer ellende veroorzaakt dan echt iets bijdraagt.
Een podium geven aan een persoon of groep die zich niet echt heeft verbonden met het veroorzaakte leed voelt voor mij altijd onrechtvaardig. Ik voel een vergelijking met een misdadiger die geprezen wordt om goed gedrag, terwijl er geen gemeend berouw wordt gevoeld… een regeringsleider die slechte keuzes maakt ten koste van burgers, en bagatelliseert wat dit voor gevolgen heeft… dit zet slachtoffers in de hoek, ze worden nogmaals beschadigd… In die zin is het niet nieuw.
Maar we mogen als betroffenen nu voor onszelf opkomen en aandacht opeisen voor onze vaak levenslange pijn. Dat recht op rechtvaardigheid neem ik bij deze. Laat het ApGen zich in vredesnaam echt verdiepen en verbinden met de emotionele en mentale pijn van velen. Geef ONS een podium!
Extreem psychisch leed van het Apostolisch gedachtengoed vanaf 1960 tot nu infiltreert nog steeds verder door in mijzelf en in mijn familie.
Littekens van mij zijn diep en groot!!
Die Thijs is echt een psycholoog van de boeken en weet zich geen raad met echt menselijk leed voor zijn neus is mijn ervaring…. Ik verwacht wel dat dit de afgelopen jaren is veranderd bij Thijs, vanuit de aanname dat dat toch wel zal moeten met al die lezingen en echte mensen….
Daarbij krijg ik een beetje kotsneigingen van woorden als “Iederal” en de blik voorwaarts, zand erover, wij laten dit achter ons en ‘nu is alles anders’, terwijl zovelen zó beschadigd zijn in het hier en nu🙈
Ik ben het roerend met je eens Renske… Het Genootschap heeft na de publicatie van je boek volledig op z’n kop gestaan, in 2020 en 2021 hebben maar liefst 744 leden hun lidmaatschap opgezegd (het aantal echt geregistreerde leden is nog slechts 9094 Volgens de ANBI jaarverslagen https://www.apgen.nl/landingspaginas/jaarverslag-2021/) maar het lijkt nu wel of er nooit iets gebeurd is.
Ik heb in december 2021 een heel goed gesprek gehad bij de meldpuntcommissie. Zij staken hun verbijstering over alles wat zij tot dan toe gehoord hadden bepaald niet onder stoelen of banken en lieten mij in niet mis te verstane bewoordingen weten dat ook zij na de vele gesprekken die gevoerd waren zagen hoe beschadigend de manipulatieve apostolische cultuur is geweest en nog steeds is(!).
Ik had goede hoop op de 2 nieuwe apostelen/leiders maar… het blijft oorverdovend stil. Zoals je schrijft wordt er niet stilgestaan bij alle leed dat is veroorzaakt. Ik zie vooral een genootschap dat wanhopig probeert het imago op te poetsen door mee te liften op thema’s die het in de samenleving goed doen. Men waait hierdoor met alle nieuwe winden mee.
Nu ik dit stukje schrijf hoor ik in mijn hoofd nog steeds de mij zo bekende en voorgeprogrammeerde apostolische terechtwijzingen en oordelen die mij een paar jaar geleden nog ervan weerhouden zouden hebben dit stuk te plaatsen… “Je bent verbitterd, je kunt het verleden niet loslaten, je bevuilt je eigen nest, je moet in het Nu leven!”
Wat een bevrijding dat ik de moed heb gehad dit (in 2018) op 55 jarig leeftijd eindelijk achter me te laten en ik nu vrijuit durf te schrijven wat ik denk dat gezegd moet worden!
Wat een super goede blog. Spijker op z’n kop. Anderhalf jaar geleden gaf Stine Jensen ook lezingen bij het apostolisch genootschap. Ik heb haar toen een mail gezonden met de vraag of ze het boek Apostelkind had gelezen en wist waar ze aan begon. Of ze de historie wel kende. Dat had ze, gaf ze aan. Voor mij onvoorstelbaar dat je dan toch lezingen gaat geven. Maar zoals een gezamenlijke kennis van ons aangaf: ‘Elke guru heeft een giro’.
Wat een trieste zooi…. Je hebt gelijk, Renske.
Het hele begrip “apostolisch¨ slaat allang nergens meer op. Hoezo “apgen”?
En vergeet het woord ‘genootschap’.
Het is teren en dwalen op een oude erfenis. Kronkelen…op ….miljoen(en).
Opgebracht….. door …
Dit heeft geen toekomst.
Afbeelding…”auteursrechtclaim”….. er valt niets meer te claimen. Zieke zooi.