En toen was er een rapport. Eerst een boek, toen reacties van lezers, recensies en interviews, toen allerlei acties, teveel om op te noemen, allemaal in 2020. In 2021 stelde het Apostolisch Genootschap een meldpunt in, met een adviescommissie olv Aleid Wolfsen. Hun bevindingen hebben ze nu in een rapport samengevat. Er staat best veel in. Bijvoorbeeld dat melders (207 mannen en vrouwen, uit alle delen van het land) vertelden dat de Man Gods Slok sr. en Leidsman Slok jr. schadelijk en fout hebben gehandeld. Niet mis, en er staat nog veel meer in het rapport. De adviescommissie concludeert dat de verhalen van de melders consistent en eenstemmig zijn. Er zou een duidelijk verband zijn tussen de opvoeding in het APG en de gevolgen daarvan (‘causaliteit’ acht de commissie ‘voldoende aannemelijk’).
Genoemde gevolgen zijn volgens het rapport: geen eigen identiteit kunnen ontwikkelen, armoede, psychische problemen, gebrek aan zelfvertrouwen, pleasegedrag, angsten, niet boos kunnen worden, geen ‘nee’ durven zeggen en het extreem vermijden van conflicten, met ernstige, psychiatrische problematiek voor sommige melders. Een ander genoemd pijnpunt is dat de de APG-leiding externe professionele hulp pertinent afwees op het gebied van seksueel gerelateerde onderwerpen. Psychische en seksuele problemen moesten intern worden opgelost. Hierdoor heeft het voor de melders aan adequate hulp ontbroken.
De adviescommissie wordt betaald door het APG en is dus niet volledig onafhankelijk, maar uiteindelijk hebben 207 mensen zich aangemeld. Dit aantal had hoger kunnen liggen als het meldpunt langer open was geweest (nu alleen in 2021) en als er meer ruchtbaarheid aan was gegeven. Ik kreeg namelijk berichten van ex-leden dat ze te laat waren met aanmelden omdat ze onvoldoende informatie hadden gekregen (ze kwamen er bv pas achter in oktober 2022, na het interview met mij in de Libelle). En anderen durfden niet omdat het té onveilig (want niet volledig onafhankelijk) aanvoelde. Of omdat het te pijnlijk was, teveel zou oprakelen. Of omdat ze niks meer met het APG te maken wilden hebben en hun verleden op de eigen manier wilden verwerken.
De 207 apostelkinderen die wél naar het meldpunt en de adviescommissie zijn gestapt, die hebben er overigens goede ervaringen mee gehad. Althans, dat is mijn indruk op basis van de berichten. Ze konden hun verhaal doen, en er waren oprecht luisterende oren, met doorverwijzingen naar lotgenotengespreksgroepen. Het gemiddeld per melder uitgekeerde bedrag bedroeg overigens € 4100,–, als tegemoetkoming voor de kosten van psychische hulp voor de geleden schade binnen het APG. Wel zijn sommige melders teleurgesteld dat het rapport lang niet alles vermeldt (en bepaalde woorden zoals ‘indoctrinatie’ en ‘dwang’ en ‘controle’ en ‘machtsmisbruik’ en ‘manipulatie’ en ‘systeem’ vermijdt). En ze betreuren het feit dat het meldpunt en rapport niet echt onafhankelijk waren.
Er staan veel aanbevelingen in het rapport. Zoals verdere excuses, een oproep voor meer onafhankelijk onderzoek, met name naar de rol van de apostelen Slok en naar de richtlijnen voor de ‘zielsverzorging’ van de jeugd en de effecten daarvan op de leden. De commissie wijst erop dat het APG volgens melders een sterk sektarisch karakter heeft. Voor apostelkinderen is het belangrijk dat het APG dit expliciet erkent, aldus het rapport.
Dat staat ook allemaal in het ‘brede advies’ van de commissie, dat overigens lastig te vinden is op de APG-website, dus klik hier, als je interesse hebt. Zelf hoop ik van harte dat het Genootschap de aanbevelingen zal opvolgen. Meer oprechte openheid, over feiten en ervaringen, zonder schaamte en angst: daar wordt het nu echt hoog tijd voor. En dat er meer (algemene) aandacht komt voor kinderen in gesloten groepen, waarbij eens goed wordt nagedacht over de balans tussen kinderrechten en zgn ‘godsdienstvrijheid’ (een enorm ‘heilig huisje’ in Nederland)…. dat debat zou toch ook eens eindelijk op gang moeten komen. Anyway…
We waren in 2014 gestopt met naar de dienst gaan. Niemand die ons miste. In 2018 heeft de gemeenschap ons op non actief gezet en kregen we niets meer toegestuurd. Dan niet dachten wij. In 2020 kwam jouw boek ‘Apostelkind’ en ineens donderden de puzzelstukjes over elkaar heen op hun plaats. Oh dus daarom was ik wie ik dacht te zijn. Ik had inmiddels al heel wat therapie achter de rug en stond ook helemaal open voor alle bekende stukken in het boek. Ik kende vele mensen ook zelf. Op aanraden van anderen uiteindelijk toch mijn brief (ingekort nog 15 kantjes) naar het meldpunt gestuurd. Ik trauma? Nee toch? Ondanks inderdaad angst voor reacties toch naar de lotgenotengroep. En poeh…daar zaten mensen waarvan ik familieleden kenden. Zij ook? De 6 bijeenkomsten waren te kort. Echter beter iets dan niets. Dit jaar hoorde ik van gemeenschappen die gingen sluiten en vroeg ik een lid of dat in haar gemeenschap (onze laatst volgende gemeenschap) ook zo was. Wat denk je? Krijgen we een uitnodiging want alles is nu anders😂😂😂. Ik zet er geen stap meer binnen en al helemaal niet bij een gemeenschap die ons zonder mededeling op non actief zet, en nu beweert dat niet meer te weten. Renske, jouw boek heeft mij op aarde gezet. Ik ben erg blij dat je – ondanks alles – die stap gezet hebt om dit boek te schrijven. Het was nodig.
Een gemiddelde schadevergoeding van € 4100,- staat in geen enkele verhouding tot de geleden materiële en immateriële schade. En 207 apostelkinderen is slechts een kleine fractie van de vele duizenden apostelkinderen. Het zou het genootschap sieren om een fatsoenlijke schadevergoeding uit te keren. Geld is er genoeg en de schade die geleden is, is gigantisch. De gekozen opzet van de Meldpuntregeling en Adviescommissie de facto slechts damage control na de publicatie van het boek Apostelkind. Het genootschap wil vooral weer zo snel mogelijk proberen te vergeten en overgaan tot de orde van de dag. De kritiek van alle apostelkinderen komt maar slechts zeer ten dele aan de orde. Echt gehoor geven aan de kritiek van de apostelkinderen vereist onder andere het vastleggen van ledenparticipatie en het herbronnen van het gedachtegoed. De onderliggende mechanismen om te doen alsof het aan de leden zelf lag en kritiek negeren gaan gewoon door. Feitelijk is er niets fundamenteels veranderd in het genootschap.
Ik heb lopen janken…zo herkenbaar!!
En toch…komen ze met…”Dankbaar” 🤮🤮🤮 . Op de website van Apostolisch Genootschap staat “hoewel het een confronterend traject is geweest, zijn we uiteindelijk dankbaar.” Uiteindelijk dankbaar? Duidelijk dat ze bij het Apostolisch Genootschap nog steeds niet snappen wat dat klote woord betekent! Het is geen steek beter geworden… misschien is dat nog wel het ergste. Doen alsof ze goed bezig zijn…
Ik heb me nooit aangemeld omdat ik midden in “het openen van de beerput” zat na het lezen van het boek apostelkind, maar ook omdat ik geen vertrouwen in het hele gebeuren had van dit meldpunt… het had allemaal een sterk gehalte “wij van wc-eend” en och dat hebben we niet geweten (ik zou het bijna in het Duits zeggen)…
Als ik na 60 jaar Last van het Apostolisch Genootschap…nog steeds de woorden “Dankbaar” lees…dan snappen ze het nog steeds niet! Het voelt als een trap na.
Ik heb deelgenomen aan het gesprek met Dialoque en heb na het gesprek met Ted besloten om niet voor een commissie te gaan staan om m’n verhaal te doen.
Ik geloofde destijds ook niet in de onafhankelijkheid van deze commissie en vond het feit dat er nooit een openbare oproep was gedaan aan ALLE oud leden verwerpelijk.
De hele excusesparade heeft zich hierdoor beperkt tot een aantal mensen die per ongeluk?! op de hoogte waren van deze gesprekken en het meldpunt.
Voor mij heeft het Apgen daardoor nooit echt de verantwoordelijkheid voor alle schade die in leven van zoveel mensen is aangericht, genomen.
en dat vind ik heel kwalijk.
Dn kun je als organisatie je structuur veranderen door de Apostelfunctie te laten vervallen en zogenaamde inclusie te propageren, maar als je niet oprecht omkijkt naar ALLE betrokkenen en in de schaduw blijft opereren, hecht je meer aan beperking van de reputatieschade dan aan liefdevol samenwerken aan een menswaardige samenleving, wat die doelstelling dan ook maar waard is.
En mijn recente ervaring met deze gekte van een sekte tijdens een crematie van een Apostolische dierbare, heeft me geleerd dat er niets veranderd is!
( nou ja… wel iets… het ledenaantal is duidelijk flink gedaald..)
Voor mij is de conclusie dan ook: het Apgen wás niks, ís niks en zal ook niks wórden wat het leven van mensen kan verrijken.
Voor mij is de echte held in deze Renske Doorenspleet die het zwijgen heeft doorbroken en gaat mijn liefde en compassie uit naar ALLE mensen die deze toxische gemeenschap, met alle gevolgen van dien, hebben verlaten en dwars door alles heen hun verhaal hebben willen delen ❤️
Erkenning is zeker op zijn plaats van het Apgen. Zeker over hoe zij zijn omgegaan met
seksualiteitsgevoelens (die voor ieder mens wezenlijk zijn) in de jaren
dat Apostel Slok de eindverantwoordelijke was
voor onze Ziel met zijn “Jeugdzielsverzorgings-richtlijnen”!
Hij heeft zeer ernstig psychisch leed veroorzaakt wat nu nog voelbaar en zichtbaar op vele fronten is!
Een PIJNPUNT wordt het genoemd. Maar het is veel méér dan dit woord!
Dat woord is hier niet op zijn plaats! Dit leed gaat zeer diep in je ziel als mens door en je identiteit!
De adviescommissie gaat hier veel te vluchtig mee om!
Ook ik ben na veel aarzelingen en met heel veel begeleiding van de hulpverlening naar de commissie geweest. Het gesprek was goed en er werden ook goede vragen gesteld zodat mijn persoonlijke verhaal ook naar voren kwam. Als kind is mij geleerd dat ik nooit over mijn eigen leed mocht vertellen en dat je moest bijdragen op een onzichtbare manier aan een betere wereld. Nu pas begrijp ik dat je bijdraagt aan een betere wereld door misstanden niet uit de weg te gaan en je mond, daar waar het nodig is, open te doen. Klip en klaar vertellen wat er mis is en er geen doekjes omwinden. Die helderheid ontbreekt mij vaak nog, beetje bij beetje win ik hem gelukkig terug.
In mijn gesprek bij de commissie heb ik aangegeven dat het ApGen zich actief zou moeten inzetten om zoveel mogelijk apostelkinderen te bereiken. Door middel van de media, radio en dagbladen op landelijk niveau maar ook lokaal in de gemeenschappen. Maar dat heeft het ApGen niet gedaan. Er is geen openheid. Het stoort mij ook dat het aantal melders bij de commissie gebruikt wordt als maatstaf voor de schade die er is (“de 2%”). Dat kan in mijn ogen niet de waarheid zijn.
Het ont-eigenen is ook ter sprake gekomen. Zoals alle apostelkinderen ben ik als baby ge-eigend door het “werk Gods” met de apostel Slok als “Gezalfde Gods”. Ont-eigenen kan niet. Helaas kon daar geen oplossing voor gevonden worden, werd er gezegd door de commissie. Echter is het in het hele verwerkingsproces voor slachtoffers heel erg belangrijk dat rituele handelingen ook ongedaan worden…. een groot onderdeel van erkenning en een manier om eindelijk los te mogen laten. Als kind hebben we hier geen invloed op gehad, mogen we nu dan eindelijk wél de keuze maken aub?
Tenslotte wil ik nog zeggen dat de commissie in zijn advies in mijn geval een beroep heeft gedaan op de uitzonderingsregel. Er werd een ’ten minste’ bedrag genoemd. Het ApGen was vrij om daar dus nog boven te gaan… dit hebben ze niet gedaan. Correct maar wel erg afstandelijk en koud. De apostel zelf heeft mijn zeer uitgebreide verhaal voor de commissie onder ogen gekregen, dat was op mijn verzoek. Een persoonlijke reactie heb ik hierop niet ontvangen.
Het geld zal besteed worden aan specialistische therapie en hulpmiddelen. Aan Renske mijn diepe dank voor het doorwerken van haar eigen verleden en het schrijven van het boek waarin zoveel apostelkinderen zich gezien voelen! Ik wens een ieder een goed herstel en een prachtig vrij leven toe!
Een doop kan in andere kerken ongedaan gemaakt worden. Waarom dan niet de ongevraagde eigening? Het apostolisch genootschap is toch zo vrijzinnig? Ze zijn toch zo compassievol? Dit niet doen is niet respectvol naar de oud-leden die dit willen. Ik ben nog lid maar ga me ook laten uitschrijven en verzoeken om mijn eigening en de doop ongedaan te maken. Om die eigening en doop heb ik zelf nooit gevraagd.
Ik was destijds één van de 207 mensen en heb me aangemeld bij het meldpunt. Na een prettig en intensief gesprek met de commissieleden van dit meldpunt heeft men toen besloten dat ik in aanmerking zou komen voor een financiële vergoeding. Zelf heb ik 600,- euro minder financiële compensatie ontvangen dan er gemiddeld is uitgekeerd. Naast mijn gemaakte GGZ kosten, het deel wat viel onder mijn eigen bijdrage ziektekosten-verzekering (850,- euro x1, 5), heeft men bij mij ook nog een extra deel vergoed. Laten we zeggen globaal zo’n 2.100,- euro (smartegeld?) .
De leden van de commissie vertelden mij dat ze te weinig ruimte van het genootschap hadden gekregen om te kunnen adviseren over realistische vergoedingen.
Waarom er een bepaald bedrag per melder is uitgekeerd is onduidelijk en moeilijk inzichtelijk te krijgen. Het is nog steeds net zo vaag als de financiële situatie van het genootschap en net zo vaag als al die aanbiedingen die vroeger werden gedaan. Mij bekruipt stilletjes het gevoel dat het genootschap vooraf een vast bedrag hiervoor had gereserveerd. Waarbij men naar boven en naar beneden heeft afgerond. Dit om hun eigen financiële plaatje kloppend te kunnen maken.
Ik had het meer integer en transparanter gevonden als men alle melders standaard een vast bedrag had gegeven. Daar bovenop hadden ze dan individueel nog een aanvullend bedrag kunnen toekennen. Wie leed veroorzaakt moet ruimhartig zijn als men tenminste oprecht meent wat men zegt. (excuses maken doet Mark Rutte ook!). Het genootschap spreekt mooie woorden maar hun daden blijven ver achter! En zo is het eigenlijk altijd geweest.
Bij het uitstappen uit het genootschap heb ik een jaar of vijf getreuzeld uit een soort misplaatst loyaliteitsgevoel. Helaas was die loyaliteit niet wederzijds. En ze denken nog steeds dat ze uniek zijn en alomvattend denken. Maar het genootschap kan niet anders dan reageren op. Verbinding zoeken met andersdenkenden kunnen ze niet. Ruiterlijk toegeven dat het in de jaren ’60,’ 70 en ’80 en ’90 niet klopte in het genootschap, impliceerd indirect het failliet van hun bestaansrecht!
Renske heeft mijn leven compleet op z’n kop gezet drie jaar geleden met haar ‘2020 Bijbel’. Zo veel dank voor het benoemen van de waarheid en de hel waaruit we komen.
En de oude apostel Jan Slok leeft nog he! Ik heb ‘em destijds persoonlijk nog aan de tand gevoeld in Baarn, maar echt snappen doet ‘ie ’t niet. Hij vertelde me nog dat ‘ie een cursus psychologie had gedaan kort geleden. ‘Vanwege mijn brede interesse in mensen en dingen’. Yeah right. Maar het boek ‘Apostelkind’ had hij niet gelezen. ‘Want wie aan mijn vader komt, komt aan mij’, zei ‘ie nog. Stumperd. De cel in met Slok.
Waar is dat complete rapport in te zien?
De commissie bestond weliswaar uit externe mensen zoals Aleid Wolfsen, maar werd volledig betaald door het APG en was dus niet echt onafhankelijk. Of er een volledig rapport is, dat betwijfel ik. Misschien. Maar dan is het alleen voor APG-leiding geschreven; het is in elk geval niet openbaar gemaakt. De commissie heeft wel een ‘breed advies’ geschreven (klik op link onder mijn blogje) en onduidelijk is of het APG daar nog een stempel op heeft gedrukt. Zou kunnen. Het is een soort samenvatting van bevindingen gebaseerd op de verhalen die de commissieleden gehoord hebben in 2021 (verhalen van melders bij het Meldpunt) met aanbevelingen voor het APG erbij. De commissie heeft erop aangedrongen bij het APG om dit advies te delen, niet alleen intern op de APG-website (wat is gebeurd), maar ook extern op andere manieren (wat niet is gebeurd; althans, ik heb geen externe oproepen gezien, behalve dan een halfslachtig APG-persbericht dat -nog?- niet is opgepikt door media, behalve dan door de krant RD die er een glashelder paginagroot artikel aan heeft gewijd).
Ja dat is struisvogelpolitiek van de oude apostel Slok jr. Het zou goed zijn als hij het boek apostelkind ging lezen. Dan weet hij wat er echt gebeurd is en wat zijn rol daarin is geweest. Dan kan hij alsnog zijn excuses aanbieden aan de apostelkinderen. Een idee om het ongevraagd het boek te sturen en hem hiermee te confronteren?
Ja, en toen was er een rapport. De commissie doet in zorgvuldig gekozen bewoordingen verslag van de rode lijn in de meldingen en gesprekken en geeft heldere aanbevelingen aan het Apostolisch Genootschap (AG). Dat doet zij goed. De vraag is wat het AG ermee zal doen. Het persbericht van het AG stemt mij niet erg hoopvol. De bereidheid om het sekteverleden te erkennen klinkt er niet in door. Ik bracht “slechts” de eerste 17 jaar van mijn inmiddels 67-jarige leven door in het AG. Het heeft diepe sporen nagelaten en mijn leven sterk beïnvloed. Het boek Apostelkind (nogmaals veel dank!) en de contacten die daarna ontstonden hebben mij bevrijd van de last die ik, ondanks therapie en een gelukkige levensloop, nog bij mij bleek te dragen. Ik kijk zeer goed terug op het gesprek dat ik met de commissie heb gehad. Deskundige en luisterende mensen die mij een sterk gevoel van erkenning gaven. Dat deed mij goed. Ik heb mij weinig illusies gemaakt over oprechte excuses van het AG, erkenning van het sekteverleden en verantwoordelijkheid nemen voor het leed van alle ex-leden. Financiële compensatie heb ik afgewezen, mede omdat ik niet geloof in de intentie waarmee deze verstrekt zou worden. Het is zeer jammer dat niet meer bekendheid en tijd aan het meldpunt is gegeven, want de 207 meldingen zijn zeker niet representatief voor het aantal beschadigde ex-leden. Ik hoop dat het rapport bijdraagt aan de verwerking van allen die daar mee bezig zijn…
“Uit liefde bijgedragen aan de heling”. Dat staat op de ApGen website en ze hopen met de regeling bij te dragen aan de heling? Uit “liefde” maar ze vermelden er ook meteen duidelijk bij dat zo’n meldpunt voor hun zelf dus voor het ApGen financiële consequenties heeft gehad. Dat voelt niet integer en niet oprecht. Er is over elk woord zorgvuldig nagedacht, tot in de perfectie en dat zullen ze altijd blijven doen met alle goedbetaalde medewerkers en slimme juristen in Baarn die hier tijd en geld voor hebben.
De vorige apostel Bert Wiegman heeft het mandaat om dit voor hun “confronterende traject” te sluiten. Hij weet precies wat hij doet want hij heeft ervaring met dit schadeclaims want hij was ook medisch directeur van het VU ziekenhuis en weet wat “medische missers” zijn en hoe je zulke “missers” moet afhandelen en afkopen. Bert Wiegman is sinds een jaar geen apostel meer bij het ApGen maar het is de vraag wat het nieuwe bestuur zal doen. Waarschijnlijk gaan ze niks doen en wachten ze af en verdwijnt dit advies gewoon weer in een diepe apostolische la.
Het bestuur gaat het apostolisch genootschap laten doodbloeden (gebouwen worden al verkocht en geen investeringen in oude leden) en de hippere zusterorganisatie “Iederal” laten groeien. “Iederal” gaat in de pot graaien en het geld uitgeven aan dure sprekers. Dat is geld opgebracht door ons en onze families met gevolgen zoals “armoede” voor apostolische gezinnen tot de eeuwwisseling (de commissie vindt het “zeer waarschijnlijk” dat er “een causaal verband” is) en dat is niet “fijn” en niet “uit liefde”.
In de zomer van 2020 zei apostel Bert Wiegman tijdens een dienst in Groningen dat hij het boek apostelkind had gelezen. Hij vertelde aan zijn broeders en zusters dat hij als kindercardioloog werkt. Hij moet medicijnen aan zijn hartpatientjes geven waarbij 2% nare bijwerkingen krijgt.
Dat is nu eenmaal zo en zo is het ook met de zielsverzorging van de apostelkinderen gegaan. Helaas zijn er bijwerkingen maar “het MIDDEL moet niet van de markt” zei hij “want het is goed voor 98% die er 30-40 gezonde levensjaren bij krijgen”.
Het medicijn was goed, zei Wiegman, met een paar nare bijwerkingen.
Ik was een gezond kind en had dat medicijn niet nodig. Een bijsluiter zou een goede zet zijn geweest met de volgende waarschuwing : Indien u gevoelig bent voor manipulatie, indoctrinatie, narcistische leiders, dwingende groepsdruk en psychische onderdrukking niet gebruiken.
Wij zijn de 2% volgens het ApGen. Collateral damage. Daarom ben ik niet naar dit afhankelijke meldpunt gegaan.
Fragment van dienst op 1 juli 2020 in Groningen – deze tekst is letterlijk zo uitgesproken door d’apostel Wiegman: https://apostelkinderen.nl/2020/07/17/transcript-aposteldienst-de-2-procent/