Dank voor alle mooie reacties op het Libelle-artikel. Ik hoop oprecht dat er meer aandacht komt voor dit soort gesloten groepen, zeker als er kinderen bij betrokken zijn. Het blijft een blinde vlek in Nederland. Dáár zou het gesprek (ook) over moeten gaan.
Natuurlijk kwamen de gebruikelijke dooddoeners ook weer langs (zie ook pp. 135-136 van mijn boek), en soms zijn ze gewoon grappig. Zo kreeg ik een berichtje van een ‘sympathisant’ dat ik moest langskomen want ‘het is nu anders’, met een uitnodiging erbij van Iederal (APG) voor een ’training in dankbaarheid’. Echt, ik verzin dit niet. Alles is nu anders. En daarom word ik op 4 november in Den Haag uitgenodigd, voor een ‘gespreksdiner’ waarbij ik leer hoe ik dankbaarder kan worden. Kosten: 22 euro 50.
Een training in dankbaarheid dus. Daar moest ik toch even op kauwen… ’t Is ook voor ‘buitenstaanders’. Voor iedereen, voor Ieder-Al. Interessant… Want het APG heeft hier inderdaad expertise in, in overvloed. Maar ik denk niet dat apostelkinderen die training nodig hebben. Integendeel. In vrijwel elk lied, in elk gebed moesten wij dankbaar zijn. En dankbaar wáren we, voor het leven, voor de medemens, voor onze taak, en natuurlijk vooral voor onze eigen God en Vader, onze Apostel.
Onze Apostel… Goh, toch weer een herinnering… Onlangs vierde apostel Slok junior zijn 92ste verjaardag. Elk apostelkind dat opgroeide onder zijn Leiderschap (1984-2001) kent de datum: dat is 23/10. Net als bij zijn vader (op 21/8, tussen 1946 en 1984) werd zijn verjaardag zorgvuldig voorbereid en uitgebreid gevierd, met gescripte lange dankbetuigingen, vrolijke kleurplaten en mooie brieven, zelfgemaakte cadeautjes en uitbundige verjaardagsliederen. En met de Bijzondere Liefdesaanbieding natuurlijk: een speciale financiële bijdrage van elke volgeling tijdens de verjaardagsdienst als extra dank voor onze Levensvriend en Leidsman.
Dus. Nee. Bedankt. Zo’n dankbaarheidstraining heb ik niet nodig, en zeker niet van het APG/ Apostolisch Genootschap/ Iederal. En voor ieder die dit leest: ik ben er in 1998 uitgestapt, en kom niet meer terug, óók niet om te iederallen. Ik gun ieder z’n eigen pad, en wens iedere iederaller een fijne avond toe, maar probeer me asjb niet warm te maken voor dit soort bijeenkomsten. Van zulke uitnodigingen word ik een beetje kriegelig.
En dankbaar? Tja… dat ben ik al. Voor alle kleine dingen in het leven. Die zijn voor mij al groot genoeg. Mijn dierbaren, goede gezondheid, mooie muziek, inspirerende mensen en ideeen, kennis en kunst, lezen en schrijven, duiden en delen, een warm huis met gevulde koelkast, een stevige wandeling, een kop koffie met een stuk chocola. Misschien vergeet ik nu iets, maar dat was het wel, denk ik. Meer dan genoeg. Het lijkt simpel, en dat is het ook.
Hierboven, dit is een stukje uit het lied 9 over de geboortedag van Apostel Slok junior: 23/10/1930. Bron: bundel met kinderkoorliederen van het Apostolisch Genootschap (1990-2001).
Bron, hierboven en hieronder: Richtlijnen voor de jeugdverzorging van het APG, j 28, no 1 (besproken tijdens de Kinderkringen, najaar 1998)
Hieronder info over dankbaarheidsevenement van Iederal (november 2022)
Toch vergeet je nog iets…ik ben dankbaar voor het boek Apostelkind. Dankbaar dat ik nu weet dat ik niet “gek” ben, dankbaar dat ik afscheid genomen heb van het AG, dankbaar mezelf weer langzaam te vinden, dankbaar dat ik “ik” mag zijn, dankbaar lotgenoten ontmoet te hebben, dankbaar gehoord te zijn door de commissie, dankbaar te leven zoals ik nu leef! Dus laat maar zitten die dankbaarheidstraining.
Mooi geschreven weer, herkenbaar en met humor. Inderdaad zijn apostelkinderen getraind ( lees gedrild) in het dankbaar zijn ten koste vaak van eigen gevoel en eigen mening. Ik werd enkele weken geleden ook weer uitgenodigd om het zoveel jarig bestaan te vieren ( ik vermoed dat er ook weer zieltjes gewonnen moesten worden) en dat terwijl ik al sinds 1983 weg ben en me er nooit in thuis heb gevoeld. Dat weet ook diegene die me uitnodigde. En inderdaad werd ik ook kriegelig……..lees woedend…….want nee, ik wil daar nooit meer zijn, en nee daar heb ik het al vaak over gehad en nee, ik wil geen gedachtengoed opgedragen krijgen. Wat maakte me nu zo boos, zeker oud zeer, maar ook het gevoel niet gehoord te zijn want juist naar aanleiding van jouw boek, vonden er gesprekken plaats die vroeger echt niet aan de orde waren. Tja, ik ga verder met mijn toen zelf gekozen weg, en dat gaat heel goed zonder het apgen 😉 Ik geloof zelfs beter ;-P
Ze bleren al meer dan 30 jaar dat dingen zijn veranderd. Natuurlijk zijn er dingen veranderd, maar in dit tempo blijven ze net zoveel achter lopen als dat ze altijd gedaan hebben. Wat nooit veranderd is, is de indoctrinatie. Ach ja, van ruim 30000 leden naar nu nog 13000 leden zegt genoeg denk ik.