En toen was er een rapport. Eerst een boek, toen reacties van lezers, recensies en interviews, toen allerlei acties, teveel om op te noemen, allemaal in 2020. In 2021 stelde het Apostolisch Genootschap een meldpunt in, met een adviescommissie olv Aleid Wolfsen. Hun bevindingen hebben ze nu in een rapport samengevat. Er staat best veel in. Bijvoorbeeld dat melders (207 mannen en vrouwen, uit alle delen van het land) vertelden dat de Man Gods Slok sr. en Leidsman Slok jr. schadelijk en fout hebben gehandeld. Niet mis, en er staat nog veel meer in het rapport. De adviescommissie concludeert dat de verhalen van de melders consistent en eenstemmig zijn. Er zou een duidelijk verband zijn tussen de opvoeding in het APG en de gevolgen daarvan (‘causaliteit’ acht de commissie ‘voldoende aannemelijk’).
Genoemde gevolgen zijn volgens het rapport: geen eigen identiteit kunnen ontwikkelen, armoede, psychische problemen, gebrek aan zelfvertrouwen, pleasegedrag, angsten, niet boos kunnen worden, geen ‘nee’ durven zeggen en het extreem vermijden van conflicten, met ernstige, psychiatrische problematiek voor sommige melders. Een ander genoemd pijnpunt is dat de de APG-leiding externe professionele hulp pertinent afwees op het gebied van seksueel gerelateerde onderwerpen. Psychische en seksuele problemen moesten intern worden opgelost. Hierdoor heeft het voor de melders aan adequate hulp ontbroken.
De adviescommissie wordt betaald door het APG en is dus niet volledig onafhankelijk, maar uiteindelijk hebben 207 mensen zich aangemeld. Dit aantal had hoger kunnen liggen als het meldpunt langer open was geweest (nu alleen in 2021) en als er meer ruchtbaarheid aan was gegeven. Ik kreeg namelijk berichten van ex-leden dat ze te laat waren met aanmelden omdat ze onvoldoende informatie hadden gekregen (ze kwamen er bv pas achter in oktober 2022, na het interview met mij in de Libelle). En anderen durfden niet omdat het té onveilig (want niet volledig onafhankelijk) aanvoelde. Of omdat het te pijnlijk was, teveel zou oprakelen. Of omdat ze niks meer met het APG te maken wilden hebben en hun verleden op de eigen manier wilden verwerken.
De 207 apostelkinderen die wél naar het meldpunt en de adviescommissie zijn gestapt, die hebben er overigens goede ervaringen mee gehad. Althans, dat is mijn indruk op basis van de berichten. Ze konden hun verhaal doen, en er waren oprecht luisterende oren, met doorverwijzingen naar lotgenotengespreksgroepen. Het gemiddeld per melder uitgekeerde bedrag bedroeg overigens € 4100,–, als tegemoetkoming voor de kosten van psychische hulp voor de geleden schade binnen het APG. Wel zijn sommige melders teleurgesteld dat het rapport lang niet alles vermeldt (en bepaalde woorden zoals ‘indoctrinatie’ en ‘dwang’ en ‘controle’ en ‘machtsmisbruik’ en ‘manipulatie’ en ‘systeem’ vermijdt). En ze betreuren het feit dat het meldpunt en rapport niet echt onafhankelijk waren.
Er staan veel aanbevelingen in het rapport. Zoals verdere excuses, een oproep voor meer onafhankelijk onderzoek, met name naar de rol van de apostelen Slok en naar de richtlijnen voor de ‘zielsverzorging’ van de jeugd en de effecten daarvan op de leden. De commissie wijst erop dat het APG volgens melders een sterk sektarisch karakter heeft. Voor apostelkinderen is het belangrijk dat het APG dit expliciet erkent, aldus het rapport.
Dat staat ook allemaal in het ‘brede advies’ van de commissie, dat overigens lastig te vinden is op de APG-website, dus klik hier, als je interesse hebt. Zelf hoop ik van harte dat het Genootschap de aanbevelingen zal opvolgen. Meer oprechte openheid, over feiten en ervaringen, zonder schaamte en angst: daar wordt het nu echt hoog tijd voor. En dat er meer (algemene) aandacht komt voor kinderen in gesloten groepen, waarbij eens goed wordt nagedacht over de balans tussen kinderrechten en zgn ‘godsdienstvrijheid’ (een enorm ‘heilig huisje’ in Nederland)…. dat debat zou toch ook eens eindelijk op gang moeten komen. Anyway…